Bitwa o port Narwik była pierwszym po wrześniu 1939 roku starciem polskich regularnych jednostek lądowych z Niemcami, jak również pierwszym zwycięstwem aliantów w wojnie z III Rzeszą.
Od 9 do 14 kwietnia 1940 na wodach w rejonie Narwiku toczyły się bitwy morskie, w wyniku których zniszczona została niemiecka flota. W walce uczestniczyły polskie niszczyciele ORP “Błyskawica”, ORP “Burza” i ORP “Grom”, wchodzące w skład floty brytyjskiej. Patrolowały one fiordy i ostrzeliwały pozycje niemieckie. Ponadto, jako transportowce dla wojska w operacji brały udział polskie statki “Chrobry”, “Batory” i “Sobieski”. Po około dwóch tygodniach walk na lądzie, przystąpiono do bitwy o Narwik. Po kilkudniowych ciężkich walkach, w nocy z 27 na 28 maja 1940 roku Narvik został zdobyty przez Brygadę Strzelców Podhalańskich, przy wsparciu 13 półbrygady Legii Cudzoziemskiej.
W trakcie walk o Narwik SBSP straciła 97 żołnierzy, 28 zaginęło, a 189 zostało rannych.