Po niemieckiej i sowieckiej agresji na Polskę we wrześniu 1939 r. życie państwowe zeszło do konspiracji. Rząd działający na uchodźstwie – najpierw we Francji, a później w Londynie – kontynuował działalność władz państwowych z lat 1918–1939. W podziemiu odtworzono struktury władzy cywilnej oraz siłę zbrojną.
14 lutego 1942 r. powstała Armia Krajowa – najsilniejsza i najlepiej zorganizowana podziemna armia w Europie podczas II wojny światowej.
Już 27 września 1939 r. zawiązana została pierwsza ogólnopolska organizacja konspiracyjna, podporządkowana Rządowi RP – Służba Zwycięstwu Polski. W grudniu 1939 r. organizacja ta uległa przekształceniu w Związek Walki Zbrojnej – zgodnie z rozkazem Naczelnego Wodza nastąpiło scalenia całego podziemia w ramach ZWZ. Jednak to nie nazwa ZWZ jest dziś symbolem oporu społeczeństwa wobec okupantów.
Od 14 lutego 1942 r. siła zbrojna Polski Podziemnej oficjalnie zaczęła funkcjonować pod nazwą: Armia Krajowa. Po dziś dzień jest to swoista “nazwa-symbol” – określenie często używane jako symbol całokształtu wysiłku zbrojnego polskiej konspiracji podczas II wojny światowej.
Od 2025 r. tego dnia obchodzone jest święto państwowe – Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Armii Krajowej 🇵🇱